introductie chaska wasy!!!

Ben ik alweeeeer,
Wil heel graag vertellen over de introductie gistermiddag! Had ik al verteld dat chaska wasy ´thuis van de sterren´ betekent in quechua (Incataal)? Supermooi vind ik dat!

Ik ging samen met Wilfred, die coordinator is van een aantal projecten in Cusco. Hij was pas 1 keer in chaska wasy geweest. We gingen met de locale bus. Dat is een verhaal op zich, maar daar zal ik nu niet over uitwijden. In het kort: Beetje krapjes en chaotisch ,-)
Kleine 25 minuten met de bus en toen een stukje lopen.
Naast de deur was een grote muur beschilderd met de naam en allemaal kinderhandjes.
We belden aan en een stevige senora met schort deed open en liet ons binnen. Ze verdween ook meteen weer en er kwam een andere vrouw die ons in het huis liet. Ik zette 1 stap binnen en een kinderhandje had mijn hand al vast. Ik had hem nog niet eens waargenomen. Hij keek me ondeugend aan en deed een poging me mee te trekken. We werden geacht linksaf naar het kantoor te gaan, dus ik gaf even mee en aaide hem over zijn hoofdje en liet toen los. Hij zei niets, maar zijn oogjes zeiden veel. Ik had hem nog niet losgelaten of er kwam een uitgelaten meisje met een iets te grote bril en pakte mijn beide handen. ¨Hola!¨ zei ik en samen sprongen we ¨Holalalala¨ roepend een paar keer in ´t rond. Ze lag in een deuk! Wat een warm welkom! Ik liet het me allemaal graag gebeuren en merkte wel dat ik zo amper de kans kreeg om rond te kijken. Haha.
We belandden dan toch in het kantoor en wachtten daar op de directeur. Wilfred had me al uitgebreid ´voorbereid´ wat een eikel de directeur wel niet was. Ik besloot me open op te stellen en het wel te zien... Er kwam een jonge vent binnen (jong voor een directeur) met een laptop. Hij zoende 3 keer op de wang, wat opvallend is omdat hier 1 keer gezoend wordt. Wel leuk dat hij weet dat dat in Nederland de gewoonte is!
Hij zocht op zijn laptop mijn brief en CV en was echt enthousiast dat ik zo lang blijf en dat ik ´theaterervaring´ heb: Zo begreep hij uit mijn brief.
Ik vond hem heel aardig.
Hij vertelde wat over het huis. Het is 7 jaar geleden opgericht en ze huisvesten max 46 kinderen. Het zijn er wel eens wat meer, omdat er soms kinderen ´gevonden worden´ zoals hij zei. Hij vertelde dat deze kinderen erg moeten wennen de eerste periode omdat sommigen bijv. nooit schoenen hebben gezien. Het klonk even alsof hij het over de straathonden van Cusco had, maar het ging echt over kinderen. WOW!
Ik had begrepen dat er 3 huizen zouden zijn: kleuters, jongens en meisjes. Maar er zijn er 2: meisjes en jongens. Hij vertelde enthousiast over de nieuwe school die maandag gaat beginnen! De kinderen gaan momenteel naar verschillende scholen, maar nu komt er dan een school speciaal voor deze (alle?)kinderen. Ik vroeg waar deze school zich bevindt... HIJ WIST ´T NIET! (kreeg even een flashback en stelde me voor dat Ad Hendriks (directeur van Severinus waar ik werk in Nederland) me op woensdag niet kon vertellen waar maandag het nieuwe dagbestedingscentrum ging beginnen... eh... NEE; onmogelijk in Nederland)
Hij overlegde even met een andere vrouw op het kantoor en ik kreeg zelfs even de indruk dat ze nog moesten bepalen wie welk beroep ging uitoefenen maandag?! Laten we er vanuit gaan dat mijn Spaans nog niet zo goed is...
Hij vroeg of ik er maandag heel vroeg wilde zijn.
Nu ben ik natuurlijk heel benieuwd hoe dat maandag zal gaan. Ik zal proberen mijn steentje bij te dragen in de chaos. Heb er wel zin in!
Na dit wonderbaarlijke gesprek, (welke veel vragen op riep) maar kan niet overal het antwoord op krijgen. Als de directeur die al niet heeft ,-) gingen we naar de zolder. De directeur had ons trots verteld dat er 3 middagen per week ´teatro´ is. Het was deze middag toevallig en we mochten even kijken. Tijdens ons gesprek was er een meisje binnen gekomen, heel enthousiast en druk pratend. Zij is ook een vrijwilligster. Zij begeleidde de 11 kindjes. Wilfred en ik zochten een stoel op en wachtte af. Er klommen meteen kindjes op onze schoot. De kids waren druk! Ze had haar handen er vol aan!!!
Na ongeveer 10 minuten vroeg ik me even af wat er nu ging gebeuren. Toen pakte ze een balletje en alle kindjes mochten om de beurt het balletje van de ene naar de andere hand gooien en dan zeggen hoe ze heetten. Voor de meeste kindjes vlgs mij een onmogelijke opgave (omdat ze niet kunnen praten, zich kunnen concentreren of het motorisch niet kunnen), maar het hield ze even bezig. We zijn na korte tijd gegaan. Wilfred was duidelijk niet op zijn gemak met al die overenthousiaste ongestructureerde kids. Ik moest er wel mee lachen. Hoefde er zelf nog niets mee natuurlijk... Dat wordt straks wel anders.
Vol indrukken zat ik even later in mijn appartement alles een plek te geven. Wat was er veel gebeurd in een uurtje tijd!!!
Ik heb het idee dat ik het wel heel leuk ga vinden hier! Maar ik zal aan de chaos moeten wennen en de taal zal ook nog een beetje een probleem zijn in het begin. Spreek nog niet bepaald vloeiend Spaans, maar ik hoop dat dat verbetert als ik aan het werk ga!
Zaterdagmiddag begin ik met een dienst van 14.00u - 19.30u. Mijn diensten zijn voorlopig ´s middags en later kan ik dat veranderen als ik wil. ´Alles kan. Het is hier geen gevangenis.´ aldus de directeur...
Ik heb er veel zin in en jullie horen zeker snel weer van mij!!!!!!!

veel liefs,
Susan